معرفی کامل Mongo DB

امروزه استفاده از پایگاه داده ها در برنامه نویسی به امری مرسوم تبدیل شده است. یادگیری پایگاه داده ها تقریبا به امری حیاتی در برنامه نویسی تبدیل شده و علم آن بسیار گسترده شده است. اما مسئله مهم انتخاب یک پایگاه داده مناسب با اپلیکیشن و استفاده صحیح از آن است. در این مطلب قصد داریم تا با پایگاه داده mongo db آشنا شویم و مزایا معایب آنرا در مقایسه با دیگر پایگاه داده ها  بررسی کنیم.

پایگاه داده چیست؟

هر برنامه نویسی حتما با این مسئله مواجه شده که اطلاعات را در قسمتی از حافظه که غیر فرار باشد ذخیره کند. اطلاعاتی که در variable ها ذخیره می شود، پایدار نیست و با بسته شدن برنامه پاک می شود. بنابراین نیاز به یک قسمتی داریم که تحت هر شرایطی اطلاعات در آن باقی بماند تا در ادامه از آن استفاده کنیم.

پایگاه داده این امکان را به ما می دهد که اطلاعات را به شکل دلخواه خود در قسمتی از حافظه درایو ذخیره سازی کنیم. برای مثال، یک دفترچه تلفن را در نظر بگیرید که نیاز دارید نام، نام خانوادگی، شماره تلفن و یا منزل را در آن نگهداری کنید. برای اینکه بتوانید در نرم افزار خود این کار را انجام دهید، نیاز به یک پایگاه داده دارید.

پایگاه داده عموما به شکل یک نرم افزار است که بر روی سیستم عامل نصب می شود. این نرم افزار ابزار های لازم برای دسته بندی، استخراج و وارد کردن اطلاعات را به طور دلخواه به شما می دهد و آنها را تبدیل به فایل می کند.

انواع پایگاه داده ها

پایگاه داده ها بطور عمده به دو نوع sql و nosql تقسیم بندی می شوند. این دو نوع پایگاه داده از لحاظ عملکرد و ساختار تفاوت های زیادی با یکدیگر دارند. در این قسمت هر دو نوع پایگاه داده را بررسی کرده و به تفاوت های آنها خواهیم پرداخت.

پایگاه داده sql

پایگاه داده sql اولین نوع پایگاه داده است که بطور کاربردی و قابل قبول برای برنامه نویسان ساخته شد. این نوع پایگاه داده از طریق ارتباط بین سطر ها و کلید ها، ارتباط بین اطلاعات و سطر ها و جدول های مختلف اطلاعات را دسته بندی می کند. همچنین این نوع پایگاه داده ابزار هایی برای خواندن و نوشتن اطلاعات را از طریق پرسش ها (query) در اختیار کاربر قرار می دهد. به همین دلیل این نوع پایگاه داده به نام structured query language نام گذاری شد. از نمونه پایگاه داده های مبتنی بر این ساختار می توانیم به mysql و sql server اشاره کنیم.

پایگاه داده nosql

پایگاه داده nosql سطح گسترده تری از sql است. این نوع پایگاه داده علاوه بر سطر ها و کلید ها، با داده های گرافی نیز سر و کار دارد که امکانات و سرعت بیشتری را در اختیار کاربر قرار می دهد. از مزیت این نوع پایگاه داده این است که برای حجم اطلاعات بالا عملکرد بهتری از خود نشان می دهد. از نمونه این نوع پایگاه داده می توانیم به mongodb اشاره کنیم که دیتا بیس وبسایت عظیم facebook نیز می باشد.

پایگاه داده no sql مانند mongo db به جای اینکه اطلاعات را به شکل record ذخیره سازی کند، هر دیتا را به شکل یک سند نگهداری می کند که شباهت زیادی به فایل های json دارد و از نوع Binary JSON یا BSON می باشد. برای اینکه بر روی این اطلاعات بتوانید عملیاتی را انجام دهید، باید کار با mongo shell را فرا بگیرید. مونگو شل رابط کاربری دیتا بیس mongo محسوب می شود که به شما این امکان را می دهد تا دستورات خود را در قالب کوئری (query) اجرایی کنید. شما با این رابط کاربری می توانید دستورات خواندن، به روز رسانی و حذف را همانند دیتابیس sql اجرایی کنید.

مزایای mongodb

قبل تر در مورد مزیت سرعت بالای mongodb و بطور کلی دیتابیس های nosql صحبت کردیم. اما مزایای این نوع پایگاه داده صرفا به سرعت محدود نمیشود. این نوع پایگاه داده تنوع داده های بیشتری را می تواند در خود جای دهد و همچنین فرمت های مختلف و بیشتری نسبت به sql برای ذخیره سازی اطلاعات را دارد. این تنوع باعث می شود که برنامه نویس آزادی عمل بیشتری داشته باشد.

معایب mongo db

یکی از مشکلاتی که برنامه نویس در استفاده از پایگاه داده های no sql و به خصوص mongo db دارد، عدم بهره مندی مناسب از کلید خارجی (Foreign Key) است. کلید خارجی در پایگاه داده های sql ارتباط بین دو سطر مختلف در دو جدول را تعیین می کند. این کلید باعث یکپارچگی اطلاعات و حفظ ارتباطات می شود که در mongo db مدیریت نمی شود. بنابراین این ریسک وجود دارد که یکپارچگی اطلاعات درون این پایگاه داده از بین برود. بنابراین وظیفه مدیریت این ریسک بر عهده برنامه نویس و کاربر پایگاه داده است.